Samoobrona - paralizator

Paralizator – broń elektryczna, która z założenia nie ma zabić przeciwnika. Wytwarza napięcie elektryczne rzędu 20 000 – 500 000 V, jednak o bardzo małym natężeniu. Poraża układ nerwowy napastnika, czyniąc go niezdolnym do dalszej walki. Stan ten trwa około kilkudziesięciu minut Wyróżniane są paralizatory tradycyjne (wymagające bezpośredniego kontaktu z ciałem przeciwnika), jak i te wystrzeliwujące elektrody (o zasięgu ok. 5 m) – np. taser.

Już samo wyzwolenie łuku elektrycznego często powoduje odstąpienie od ataku przez napastnika. Osoba posługująca się paralizatorem nawet w przypadku bezpośredniego kontaktu z napastnikiem nie jest narażona na jego działanie.

Do kupienia np. tu:

http://www.protarget.com.pl/pol_m_Samoobrona_Paralizatory-405.html

Samoobrona - Gaz pieprzowy

Gaz pieprzowy – . Używa się go głównie do samoobrony. Nie jest gazem paraliżującym. Służy obezwładnieniu napastnika. Jego użycie przez osoby prywatne jest dopuszczalne tylko w ramach kontratypu obrony koniecznej. W Polsce sprzedawany jest jako ręczny miotacz gazu, który w myśl ustawy o broni i amunicji jest bronią, na którą nie jest wymagane pozwolenie. Dostępny jest dla wszystkich osób pełnoletnich po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość. Od 2005 roku jest stosowany także przez polską policję^. Ponieważ gaz pieprzowy nie działa poprzez wywoływanie bólu lecz poprzez wywołanie uczucia silnego pieczenia, połączonego z trudnością oddychania i utrzymania otwartych oczu oraz dezorientację, środek ten jest także skuteczny w konfrontacji z osobami pod wpływem alkoholu, narkotyków lub pod wpływem dużej ilości adrenaliny (pobudzone). Aby później zidentyfikować napastnika gazy pieprzowe zawierają kolorowy barwnik (głównie odcienie czerwieni), który trudno jest zmyć z twarzy.

 Miotacze gazu pieprzowego, zarówno ręczne jak i pistoletowe, to legalne i skuteczne akcesoria obronne. Aby świadomie i bezpiecznie korzystać z ich możliwości, zapoznaj się z poniższymi informacjami.


Ogólna charakterystyka
Tzw. gazy pieprzowe to legalne substancje drażniące bazujące na wyciągu z roślin pieprzowych, które dzięki umieszczeniu w ciśnieniowych pojemnikach, można kierować w stronę napastnika w formie strumienia lub aerozolu.

Najważniejszym składnikiem gazu pieprzowego jest OC (Oleoresin Capsicum). Substancja ta w kontakcie ze skórą lub błonami śluzowymi wywołuje reakcję typu alergicznego objawiającą się uczuciem silnego pieczenia, ograniczoną możliwością złapania oddechu i chwilowym oślepieniem. Objawy te składają się na ogólną dezorientację napastnika, dając nam czas na ucieczkę lub wezwanie pomocy.

Reakcja na gaz pieprzowy jest niezależna od progu odczuwania bólu, dzięki temu środek ten jest skuteczny także w konfrontacji z osobami pod wpływem alkoholu, narkotyków lub pod wpływem dużej ilości adrenaliny (pobudzone). Działa również na agresywne zwierzęta.
Istotną zaletą gazu pieprzowego jest fakt, iż w większości przypadków nie powoduje on trwałych obrażeń ani tym bardziej śmierci napastnika. Można go więc bez obaw używać w ramach obrony koniecznej - także w sytuacjach mniejszej wagi niż walka o życie.


Jak nosić

W zależności od wielkości, modelu i typu miotacza gaz pieprzowy możemy przenosić w kaburze, na klipsie lub luzem w kieszeni. Kluczową sprawą jest takie noszenie, aby w sytuacji zagrożenia mieć możliwość błyskawicznego, intuicyjnego dobycia. Miotacz gazu pieprzowego na dnie damskiej torebki czy luzem w plecaku będzie bezużyteczny - w stresie, w sytuacji, gdzie liczy się każda sekunda, prawdopodobieństwo, że zdążymy go odnaleźć wśród innych rzeczy i wyjąć, jest bliskie zeru.

Warto też przećwiczyć wyjęcie gazu, zlokalizowanie przycisku bądź spustu i wycelowanie. Poprośmy kogoś o zmierzenie czasu. Nie powinien przekroczyć 2-3 sekund. Taki trening pozwoli nam zweryfikować poprawność metody noszenia i pozwoli działać bardziej odruchowo w sytuacji zagrożenia.


Gdzie kierować
Najsilniejsze oddziaływanie na napastnika spowoduje strumień / stożek skierowany bezpośrednio w twarz (oczy, nos, usta). Trafienie w szyję lub klatkę piersiową także może odnieść pewien skutek dzięki dyfuzji cząstek aerozolu i podrażnieniu samej skóry, jednak efekty pojawią się wolniej i będą słabsze.

Ograniczenia

Gaz pieprzowy zaczyna w pełni oddziaływać po około 3-5 sekundach od kontaktu ze skórą i błonami śluzowymi napastnika. Do tego czasu zachowaj wzmożoną czujność i staraj się utrzymać dystans!
Użycie gazu pieprzowego w ciasnych pomieszczeniach lub z bardzo bliskiej odległości może obrócić się przeciw osobie broniącej się.

Warunki pogodowe mogą mieć wpływ na zasięg i celność strumienia gazu. Unikaj kierowania strumienia pod wiatr.


Znaczenie ostrości i stężenia OC
"Ostrości" zastosowanego zastosowanej kapsaicyny ma kluczowe znaczenie dla wspomnianej szybkość / opóźnienia działania gazu pieprzowego. Podaje się ją w SHU (jednostki ostrości wg Scoville'a). Stężenie OC podawane w % też ma znaczenie dla ogólnej skuteczności, bo od niego zależy jak mocno i jak długo napastnik będzie odczuwał skutki kontaktu z cieczą/aerozolem środka drażniącego, jednak nie ma dużego wpływu na szybkości działania.
Przykład:

"Gaz pieprzowy 1": ostrość 3 miliony SHU, stężenie 6%
"Gaz pieprzowy 2": ostrość 2 miliony SHU, stężenie 10%
Ten pierwszy zadziała szybciej, a drugi z większym opóźnieniem, choć skutki kontaktu z substancją o takich proporcjach napastnik będzie odczuwał dłużej.

Znaczenie pojemności

Większa pojemność to większy zapas substancji drażniącej, co przekłada się na możliwość dłuższej lub bardziej intensywnej obrony. Prócz tego pojemniki o większej pojemności charakteryzują się większym ciśnieniem roboczym, co skutkuje większym zasięgiem i mniejszą podatnością strumienia na wiatr - szczególnie w pierwszej fazie użycia.

Strumień a stożek

Dysza wyrzucająca gaz pieprzowy w formie strumienia (żelu) zapewnia większy zasięg, lepszą precyzję i większą odporność na wiatr. Natomiast zaletą dyszy wyrzucającej gaz pieprzowy w formie stożka (chmury) jest większa powierzchnia pokrycia substancją drażniącą, co w sytuacji stresowej znacznie ułatwia trafienie ruchomego napastnika.


Miotacze ręczne a pistoletowe
Najważniejsza różnica między miotaczami ręcznymi a pistoletowymi jest forma. Miotacze ręczne najczęściej oferowane są w postaci niewielkiego pojemnika w formie walca z przyciskiem i dyszą. Ich użycie jest intuicyjne dla każdego, kto miał do czynienia z dowolnym aerozolem (spray) np. lakierem do włosów lub dezodorantem. Miotacze pistoletowe to pojemniki gazu wraz z dyszą w obudowie będącej imitacją broni palnej, w której język spustowy uruchamia dyszę uwalniając gaz przez lufę. Ich najważniejszą zaletą jest czynnik psychologiczny - napastnik w pierwszych sekundach nie jest w stanie określić, czy ma do czynienia z prawdziwą bronią palną czy jedynie z jej repliką. Ten czas możemy wykorzystać na celne użycie gazu. Samo celowanie również jest ułatwione dzięki chwytowi pistoletowemu i lufie.

Pierwsza pomoc
W razie przypadkowego użycia ze szkodą dla siebie lub osób postronnych zaleca się przemyć skórę płynnym tłuszczem roślinnym lub mlekiem. Nie należy używać ciepłej wody, gdyż może ona spotęgować działanie OC.

Okres przydatności i utylizacja
Pojemnik z gazem pieprzowym polecamy wymieniać raz na 9 do 12 miesięcy. Prócz tego zalecamy raz na 3 miesiące przetestować drożność dyszy przez krótkie naciśnięcie przycisku bądź spustu. Zużyty lub przeterminowany gaz pieprzowy możemy bez obaw wyrzucić do kosza na śmieci. Gaz pieprzowy jest substancją przyjazną środowisku i nie wymaga specjalnych metod utylizacji. Odradzamy jednak wrzucanie pojemnika do ognia, gdyż podgrzane pozostałości substancji mogą doprowadzić do zapłonu lub wybuchu.

Do kupienia np. tutaj:
 https://www.militaria.pl/tm/gaz_pieprzowy_policyjny_50_ml_p6763.xml

Broń - Pałka teleskopowa

Jaką pałkę wybrać?
Generalnie pałki teleskopowe dzielimy na sprężynowe i sztywne,
a te drugie na hartowane i niehartowane.

Pałka teleskopowa sprężynowa, dzięki swej elastyczności i szerokiemu, gumowemu zakończeniu, nie spowoduje poważnych obrażeń, nawet gdy będziemy nią uderzać ze znaczną siłą. Korzyści płynące z tego faktu to możliwość swobodnego używania pałki sprężynowej w sytuacjach stosunkowo niegroźnych lub przeciw agresywnym zwierzętom. Niestety nie będzie ona skuteczna wobec szczególnie zdeterminowanego napastnika.
Znacznie skuteczniejsze są pałki teleskopowe sztywne. Zarówno modele hartowane jak i niehartowane umożliwiają zadawanie bardzo mocnych uderzeń, które powstrzymają każdego napastnika, ponadto pałką sztywną możemy wykonywać dźwignie, duszenia i podcięcia, niemożliwe do wykonania pałką sprężynową. Zaletą pałki hartowanej jest jej trwałość. Pałka niehartowana może ulec trwałej deformacji po trafieniu w twarde przedmioty, a nawet w kontakcie z ciałem napastnika.

Noszenie pałki teleskopowej

Pałkę teleskopową możemy nosić w dedykowanych kaburach a także luzem w kieszeniach lub zatknięte za pas spodni. Priorytetem przy wyborze sposobu noszenia pałki teleskopowej powinna być możliwość jej błyskawicznego wyjęcia w sytuacji zagrożenia. Czas pomiędzy spostrzeżeniem zagrożenia a wyjęciem pałki i jej otwarciem powinien wynosić maksymalnie 3 sekundy. Noszenie pałki, która ma służyć do obrony, na dnie plecaka lub torby nie ma najmniejszego sensu.

Pamiętaj też, aby nie afiszować się z posiadaniem pałki teleskopowej. Pałkę teleskopową możemy posiadać legalnie bez zezwolenia, jednak ostentacyjne otwieranie jej w miejscu publicznym i wymachiwanie nią bez konieczności będzie uzasadnioną podstawą do interwencji policji, straży miejskiej lub prywatnych służb ochrony. Prócz tego niepotrzebne demonstrowanie posiadania pałki może prowokować zachowania agresywne (zwłaszcza u osób pod wpływem alkoholu lub narkotyków) i stać się przyczyną konfrontacji, której mogliśmy uniknąć.

Otwieranie pałki teleskopowej

Pałkę teleskopową możemy otworzyć na dwa podstawowe sposoby:

- mocnym wymachem w dół (najlepiej pod kątem 45 stopni)
- mocnym wymachem w górę (najlepiej pod kątem 45 stopni)

Osoby, które nabędą więcej wprawy i dobrze czują posiadane narzędzie, mogą próbować połączenia otwarcia wymachem w dół z zadaniem uderzenia.
Nie polecamy jednak tej techniki osobom, które pierwszy raz kupiły pałkę teleskopową i dopiero się z nią zapoznają.


Składanie pałki teleskopowej

Pałkę teleskopową składamy przez prostopadłe uderzenie jej końcem o twarde podłoże.
Nie trzeba do tego używać wielkiej siły. Kluczem jest wykorzystanie momentu bezwładności, tak jakbyśmy w kontrolowany sposób upuszczali pałkę prostopadle w dół. Chwyt przy składaniu powinien być dość luźny, aby pozwolić segmentom pałki wpaść w drgania.
W przypadku szczególnie mocno zablokowanej pałki możemy ułatwić sobie zadanie przez delikatne uderzanie końcem pałki o twarde podłoże - bardziej płasko niż prostopadle. Następnie próbujemy złożyć ją standardowo, przez uderzenie prostopadłe.


Niezbędny trening

Aby móc w pełni korzystać z właściwości obronnych, jakie oferuje pałka teleskopowa, niezbędny jest przynajmniej podstawowy trening.

1. Naucz się szybko wyciągać i otwierać pałkę. Spróbuj tego samego w zaaranżowanej sytuacji symulującej stres (krzyk, hałas, głośna muzyka, światło stroboskopowe, śliska nawierzchnia, szarpanina itp.). Poproś o pomoc znajomego. Zmierz też czas, jaki potrzebujesz w danych warunkach na wyjęcie i otwarcie pałki teleskopowej.

2. Przećwicz mocne wymachy pałką w powietrzu. Sprawdź jak mocny powinien być uchwyt i jak kontrolowanie pałki obciąża Twoje nadgarstki. Staraj się, aby po każdym wymachu pałka błyskawicznie wracała do pozycji wyjściowej, gdyż w realnym starciu będzie ona także stanowić Twoją osłonę.

3. Przećwicz mocne uderzenia na worku treningowym lub innym przedmiocie, który może symulować ciało napastnika. Nie uderzaj jednak w drzewa, ściany ani elementy metalowe, gdyż może to doprowadzić do uszkodzenia pałki.


Obrona pałką teleskopową - najważniejsze zasady
1. Pamiętaj, aby była to obrona konieczna lub stan wyższej konieczności. Każde inne użycie pałki teleskopowej ze szkodą dla człowieka, zwierzęcia lub mienia będzie skutkować odpowiedzialnością karną.

2. Nie wyciągaj pałki, jeśli nie jesteś pewien, że będziesz gotowy jej użyć. Wyciąganie pałki teleskopowej w sytuacji zagrożenia tylko po to, aby przestraszyć napastnika - bez zdecydowania i umiejętności by jej użyć, najprawdopodobniej skończy się odebraniem nam pałki i użyciem jej przeciw nam.

3. Jeśli powodem użycia pałki nie jest zagrożenie zdrowia lub życia, nie uderzaj w głowę ani w inne wrażliwe części ciała. Wystarczy mocne uderzenie w udo lub przedramię.
4. Broniąc się przed atakiem lub szantażem nożem albo innym niebezpiecznym przedmiotem zawsze w pierwszej kolejności staraj się wyeliminować rękę napastnika. Mocne trafienie w dłoń lub przedramię zwykle doprowadza do upuszczenia zagrażającego nam przedmiotu. Dopiero po upewnieniu się, iż nie zagraża nam nóż lub inny niebezpieczny przedmiot, możemy - jeśli to konieczne - kontynuować obronę uderzając w inne części ciała napastnika.

5. Staraj się zachować dystans - możliwość uderzania z dystansu to najważniejsza przewaga, jaką zapewnia Ci pałka. Każde nadmierne skrócenie dystansu grozi przejęciem Twojej pałki teleskopowej przez napastnika i naraża Cię na cios nożem lub innym niebezpiecznym przedmiotem.

6. Nie bądź "niewolnikiem narzędzia" - nie wpadaj w panikę, gdy go zabraknie. Pamiętaj, iż nawet jeśli upuścisz pałkę, zostanie Ci ona zabrana lub zwyczajnie nie masz jej przy sobie, nadal możesz się bronić lub próbować ucieczki.

Do kupienia np. tutaj :
https://www.militaria.pl/asp/palka_teleskopowa_asp_sentry_16_52200_p16631.xml?cat=1284

Broń - Kastet

Kastet lub szpadryna– broń obuchowa miażdżąca, używana w walce wręcz. Kastet zazwyczaj jest odlewany z metalu (głównie ze stali i aluminium, chociaż istnieją także kastety wyrabiane z tworzyw sztucznych dla zmniejszenia wagi i niezauważenia przez wykrywacze metalu). Służy do nadawania większej siły ciosu pięści. Ze względu na małą powierzchnię, z którą kastet kontaktuje się przy uderzeniu, powoduje większe uszkodzenia tkanek i zwiększa prawdopodobieństwo uszkodzenia kości. Przy wyjątkowo silnym ciosie w czaszkę możliwe jest nawet spowodowanie śmierci zaatakowanej osoby.

 W Polsce na posiadanie kastetu wymagane jest zezwolenie wydawane przez komendanta powiatowego Policji, o czym mówi art. 9 ust. 3 w związku z art. 4 ust. 1 punkt 4 podpunkt a) "Ustawy o broni i amunicji" z 21 maja 1999 (t.j. Dz.U.2004.52.525) (ponadto kastet jest traktowany przez prawo karne jako tzw. niebezpieczne narzędzie, m.in. art. 159 – zaostrza sankcję karną za bójkę z użyciem niebezpiecznego narzędzia), za niestosowanie się do tego przepisu ustawodawca przewidział karę aresztu albo grzywny.

Niestety wydaje się, że nadal jedyną legalną formą samoobrony w Polsce jest ucieczka...

 Kastety do celów kolekcjonerskich możemy kupić np. tu:
 http://www.survive-equip.pl/Kastety-kolekcjonerskie-c6_0_1.htm